SHI TZU

Psy rasy Shih Tzu (nazywane także Shi tsu) to małe pieski w wielką duszą. Ze względu na ich charakterystyczny wygląd oraz charakter zdobywają sobie wiele sympatyków, którzy chętnie nabywają te niepozorne zwierzaki. Shih tzu wywodzą się z Tybetu, gdzie hodowane były w pałacach, świątyniach oraz klasztorach. Później przeniesione zostały także na dwór chiński. Tłumacząc z tybetańskiego, shih tzu to „lwi pies” i te dwa słowa chyba najlepiej oddają naturę tej rasy. Shi tsu to psy inteligentne, ruchliwe, towarzyskie, łatwo przywiązujące się do swoich właścicieli, ze względu jednak na swoją wrodzoną niezależność, niedoświadczonym hodowcom, którzy pozwolą psu na zbyt wiele, mogą przysporzyć kłopotów. Są to psy o dużym temperamencie, silne, zuchwałe. Wymagają dużo pielęgnacji. Wygląd rasy shih tzu Shih tzu to psy małych rozmiarów, o wadze w granicach 4,5 – 8kg i wysokości w kłębie dochodzącej do 27cm. Bez wątpienia najbardziej charakterystycznymi cechami wyglądu psa są: arogancki, szeroki pysk kształtem przypominający chryzantemę oraz bardzo obfite owłosienie, pokrywające całe ciało psa. Pielęgnacja shih tzu jest wymagająca. Psa należy czesać codziennie, jego oczy oraz uszy należy poddać pielęgnacji specjalistycznymi preparatami, co dla mniej doświadczonych osób może okazać się uciążliwe. Zachowanie shih tzu Shi tsu to psy bardzo żywiołowe, radosne, skore do zabaw, potrafiące wyczuć kiedy jesteśmy w złym nastroju i swoim pieskim byciem wywołać uśmiech na naszej twarzy. Są one bardzo towarzyskie, nadają się do trzymania w bloku. Łatwo przystosowują się do nowego otoczenia, lubią spacery i zabawy na świeżym powietrzu, jednak w granicach zdrowego rozsądku. Należy zawsze pamiętać, że są to psy inteligentne i niezależne, potrafiące postawić na swoim, dlatego nie należy im zbytnio ulegać i zawsze pamiętać, kto jest panem domu.

MALTAŃCZYKI

To pies niewielkich rozmiarów o nieco wydłużonym tułowiu. Maltańczyki to bardzo urodziwe psy. Niezwykle elegancko się prezentują. Ich znakiem rozpoznawczym jest niewątpliwie piękny długi biały włos na całym ciele. To pies niewielkich rozmiarów, który zachwyca swoją urodą prawie każdego. Wydają się niezwykle delikatne i wrażliwe. Wzrost psa waha się od dwudziestu jeden do dwudziestu pięciu centymetrów. Jeżeli chodzi o suki, wzrost wynosi od dwudziestu do dwudziestu trzech centymetrów.

Mimo, iż maltańczyki nie należą do psów dużych, są bardzo żywe i pełne energii do zabawy. Maltańczyki uwielbiają kontakt z człowiekiem, dlatego trzeba poświęcać mu dużo uwagi, by nie czuł się samotnie. Te psy źle znoszą długie rozłąki. Maltańczyki są bardzo posłuszne i łatwo uczą się nowych rzeczy. Są przyjazne dla dzieci i chętnie się z nimi bawią. To ważne, aby dzieci miały kontakt ze zwierzętami, uczyły się, w jaki sposób należy się nimi opiekować i że zwierzęta czują i wyrażają swoje humory tak samo jak ludzie. Dzieci muszą również nauczyć się, że pies to nie zabawka, którą można odłożyć z kąt po skończonej zabawie. Również w stosunku do obcych ludzi, maltańczyki nie zachowują się raczej agresywnie. To sympatyczne psy, które lubią kontakt z człowiekiem, zabawę, głaskanie.

YORKI

Mimo swoich małych rozmiarów, york jest typowym terierem o wielkim temperamencie i nie mniejszym sercu. Mówi się ze jest to piesek o lwim sercu, a to ze względu na swój troszeczkę zawadiacki charakter, zdarza się że yorki obszczekują nawet dużo większe psy, zupełnie nie przestrzegając obowiązującego wśród psów kodeksu. Toteż czasem ich posłuszeństwo nie jest idealne. Yorki wykazują pewien stopień niezależności i samowolności jako że były to psy myśliwskie chętnie pobiegną w pościg za zdobyczą , dlatego yorka należy spuszczać ze smyczy tylko jeżeli ma się pewność że nam nigdzie nie ucieknie. Yorki uwielbiają ruch i trzeba im go zapewnić w wystarczającej ilości czy to poprzez spacery czy poprzez zabawy w mieszkaniu. Zresztą do zabaw yorki mają niespożyte siły. Przy małej dawce ruchu na dworze rozładowują swa energie w domu poprzez np.: szybkie bieganie z jednego pokoju do drugiego Idealnie nadają się do małego mieszkania i dobrze dogadują się z dziećmi. Są dobrymi stróżami gdyż zawsze sygnalizują obecność obcych poprzez głośne szczekanie, ale nie prawdą jest, że yorki szczękają zbyt często i na wszystko. Jak każde psy załatwiają swe potrzeby fizjologiczne na dworze ale można je też nauczyć załatwiania się w domu do specjalnej kuwetki bądź na szmatkę. Yorki lubią pieszczoty i głaskanie ale nie są to psy kanapowe i do ciągłego trzymania na kolanach, szczególnie przekonamy się o tym gdy nasz piesek jest w wieku szczenięcym, ich energia, mądrość i pomysłowość w zabawach zadziwi nie jednego hodowcę.

Pieskie życie

 

Pies domowy – udomowiona forma wilka szarego, ssaka drapieżnego z rodziny psowatych (Canidae), uznana przez niektórych za podgatunek wilka, a przez niektórych za odrębny gatunek opisywany pod synonimicznymi nazwami Canis lupus familiaris lub Canis familiaris. Od czasu jego udomowienia powstało wiele ras znacznie różniących się morfologią i cechami użytkowymi. Rasy pierwotne powstawały głównie w wyniku presji środowiskowej, a rasy współczesne uzyskano w wyniku doboru sztucznego

BUDOWA I WYGLĄD PSÓW

Różnorodność ras psów, zarówno pod względem budowy jak i usposobienia, była obiektem badań m.in. grupy międzynarodowych naukowców z uniwersytetów Utah i brytyjskiego Waltham Center for Pet Nutrition, które należą do korporacji Mars, będącej producentem karmy dla psów. Otrzymane wyniki badań odkryły, że cechy fizyczne jak i charakterologiczne są zależne od genotypu. Badania koncentrowały się na wyszukiwaniu niewielkich różnic w materiale genetycznym, tak zwanych polimorfizmów pojedynczego nukleotydu.

 

W literaturze kynologicznej są przytaczane systemy identyfikacji ras, które mogą być oparte m.in. na kryteriach ich użytkowości lub na cechach wyglądu zewnętrznego. David Alderton(także Anna Maria Krämer) prezentuje podział ras psów ze względu na ich wzrost oraz masę ciała. Wymiary te, w zależności od rasy, wahają się od. ok. 25 cm do nawet ok. 1 metra wysokości w kłębie. Masa ciała psów jest rozpięta w granicach od 1 kg do ok. 100 kg. David Alderton wprowadza także ogólne rozróżnienie ras psów ze względu na:

 - kształt głowy, gdzie wyróżnia trzy podstawowe kategorie: psy okrągłogłowe, głównie zaliczane są tu rasy posiadające krótkie kufy (jak u rasy cavalier king charles spaniel)

 - psy długogłowe, z wydłużonymi kufami (np. whippet)

 - psy o kształcie głowy kwadratowym, o mocnych i krótkich szczękach (np. takich jak u bulmastifa)

 - typ uszu, gdzie są wyszczególnione: uszy długie (jak u rasy bloodhound)

 - uszy krótkie (terier czeski), do których zaliczane są uszy łamane, czyli charakterystycznie wywinięte do przodu, tak jak występuje to np. u foksteriera krótkowłosego lub u owczarka szkockiego długowłosego

 - uszy stojące (tego typu uszy występują np. u husky syberyjskiego)

- długość sierści, gdzie rasy psów są podzielone na trzy grupy: psy długowłose

 - psy krótkowłose

 - psy szorstkowłose

Istnieją rasy, w których występują odmiany psów o wszystkich trzech wariantach długości szaty (np. wyżły niemieckie, jamnik), częściej jednak występuje któryś z wariantów w postaci dominującej (liczniejszej), preferowanej przez hodowców, na przykład z powodu lepszej użytkowości rasy o konkretnej długości włosa w określonych warunkach środowiskowych. Powyższy podział nie uwzględnia występowania ras psów całkowicie nieowłosionych (jak np. nagi pies peruwiański) lub częściowo owłosionych (jak np. chiński grzywacz).

 

ZMYSŁY PSA:

Węch jest dla psa najważniejszym zmysłem. Już jako ślepe szczenię zaczyna się nim posługiwać. Psy poddane odpowiednim szkoleniom wspomagają służby mundurowe w tropieniu i rozpoznawaniu przestępców na podstawie śladów zapachowych zostawionych na miejscu, w którym tamci przebywali. Proces oswajania nowego, młodego psa z nowym właścicielem można przyspieszyć, kładąc mu na legowisko odzież przepojoną zapachem właściciela. Bardzo często zdarza się, że pies podczas nieobecności swego pana kładzie się na jego odzieży.

 Wzrok. To, co pies zobaczy nie będzie miało dla niego znaczenia, dopóki nie rozpracuje tego węchem i/lub słuchem. Wzrok psa jest słabszy niż człowieka, a objawia się to mniejszą zdolnością spostrzegania przedmiotów czy osób nieruchomych, a także brakiem widzenia obiektów dwuwymiarowych. Pies dobrze za to radzi sobie w słabym świetle (wspomagając się zmysłem węchu i słuchu). Rasa psa determinuje nie tylko siłę wzroku, lecz także zmysł węchu, słuchu oraz dotyku.

 Słuch. Zmysł słuchu w hierarchii psa stoi za węchem i wzrokiem. Psy mają znacznie czulszy słuch niż człowiek i mogą słyszeć dźwięki o częstotliwości lub tonacji dla człowieka niesłyszalnej, a zasięg słuchu jest znacznie większy w porównaniu ze słuchem człowieka. Większa czułość słuchu może powodować, że dźwięki o silnym natężeniu będą wywoływały u niego ból. Przyjęto, że psy o uszach stojących lepiej słyszą od kłapouchych. Układając psa należy do niego mówić cicho, ponieważ zakrzyczany czworonóg może z czasem przestać zwracać uwagę na głos swego pana. Odpowiednią modulacją głosu właściciel może skutecznie wpływać na psa.

 Dotyk. Wrażenia dotykowe pies odbiera całą powierzchnią ciała. Najważniejsze są dla niego włosy czuciowe (wąsy) nad oczami oraz pod dolną wargą. Wąsy te zwane wibryssami są długie i sztywne. Nie wolno ich strzyc.

 Smak. Wrażenia smakowe są uzależnione od wrażeń węchowych. Zmysł ten nie ma dla psa znaczenia w odbieraniu wrażeń otaczającego świata